2015/06/28

Armintxeko tranperuak



150628: Niko, Tomax, Oier.

Armintxera juan gara, tranpia jasotzera. Lurrunduta egon da, barrukua ustela, eta kondentsaziño ur pizkatekin; denpora larregi kontizu (150328) eta antikongelante barik. Lagiña jaso dogu, halan be, ia Carlosek mikroskopiuan exoeskeletuak behintzat identifikau leikiazen.

Umiak pozik ibilli dira, barruko txoko txiki guztiak miatzen (bypass bat deskubridu dabe...) eta goiko pisua eurak bakarrik esploratzen. Gero, Armintxeko basuan zihar bueltaka ibilli gara, esploraziño eta trepada intrepiduak egitten.

Kobiak garbi jarraitzen dau; goiko konposterak ez detse afektau.

OIER/UNAI: ZER-DA-HOR!!! MG-009





2015/06/20

2015-06-20 Bolunzulo







Barkatu Martín!!! Bolunzulora joan gara, plana Galarregi desekipatzea zen baina... badakizu! cría cuervos y te sacarán los ojos!

Tira, esan behar da, ez garela pasa sifoiaren bestaldera, bukatu egin zaigu. Dolatazulotik saiatu beharko da, baina ez izan esperantza askorik...

Buzeatzaileak bigarren sifoi batera heldu dira, EREÑOra bidean.

Ondo pasa InterRailen!





2015/06/13

Lastarrike-Bolunzulo 2 taldetan



(nota para lectores furtivos) Bistan dozue, irakurle maittiak, espeleologuak denporia zertan pasatzen dogun: kobetan turismua egitten, saguzarrak uxatzen eta lurpeko ekosistemak izorratzen. Gaur egunian, juan dan 60 urtian lez; Foru Aldundixak ederto dakixen moduan.

 150613: Gotzon, Josu, Iñaki, Martin, Lotina, Idoia, Oier.

Bolunzulo. Lehelengo laurak Lastarrikeko sifoi osteko “LL sektore” barriko inkognitak aztertzera eta ahal dana esploratzera; azken hirurok Lotinari laguntzen, ustez txikixa zan sifoia ikusteko.

Ustez, bai. Sartu-urten bizkorra izan bihar zana urpeko laminadore haundi, zabal (3m) eta garbixa bihurtu da eta, aldapan behera 7 metro sakoneraiño allegau dana, eta hor horizontal bihurtu dana. Punto horretan sokia amaittu jako Lotinari, eta jarraipen bisual argixa zekan lekuan bueltia egin bihar izan dau. 20 m inguru aurreratu dittu N norabidian. Botillak (2,50 eta 2,70 bar-ekin amaittu dabe), aletak eta beste tresnak bertan laga doguz hurrengo murgillaldirako prest; Laurent informau dogu.

Bio aldetik: “L sifoi” inguruan Trichoniscoides? 4 edo 5 ale. Urtetzerutzkuan, sarrerako goiko bypassetan (hondar eta harri txintxar artian) Quaestus, masma eta opilioi? txikixak (8-10 ale), intsekturen bat (danak oso oso txikixak, ez dakitt zelan harrapau dittudazen be).

Urten dogunian bestiak ondiok barruan ziharduen. Kontauko dabe gero!

Puntako laurak
============

Oier, Idoia eta Lotina utzi eta errekan behera joan gara Lasterrikeruntz. Ezker, eskuin eta goialde guztiak begiratzen ahalegindu gara, baina ez zegoen galeriarik inondik. Ia bukatutzat eman dugunean lana, azken sifoiaren gainean, fraktura bat ikusi dugu alturan. Gotzonek pasamanos bat jarri dau eta, barriro geratu gara ekipatu beharra dagoen leku batean. Beste pasamanos bat jarri behar da ikusteko jarraipenik baldin badago.

Jarraitu ezkero, sifoiari bypass bat egiteko aukera egongo litzateke. Beraz, ekipatuta utzi eta irten egin gara. Bertan utzi dugu Terrestreok, Omaerreka esploratzen jarraitzeko aukera bakarra.



2015/06/07

Lezabizkarreko aukerak biderkatzen



150606: Gotzon, Antua, Idoia, Unai, Josu, Oier

Lezabizkarrian. Helburua Athletic Txapeldun gelatik aurrera esploratzia.


Oharra: “Paketien Taldeko” paketiena naizen aldetik, speleokidiendako abisu bat. Aurrerantzian, esploraziño baten nere presentziak traba egitteko arriskurik badaka, esaidazue bildur barik “zu... gaur ez etorri”. Edo beste modura antolatu gaittian; izan be, zati haundi baten, horregaittik luzatu gara bart hainbeste.



Eguna normal hasi da. 11:00etan lezatik behera jaisten genguazen, Josu-Antua-Gotzon puntakuak aurretik, eta beste guztiok atzetik. Nere aldetik arazuak Olentzero osteko potzuan kabezeran hasi dira, bertan arnesa 2-3 bidar jantzi eta erantsi bihar izan dot eta, aklarau arte. Hurrengo sokan, gaiñera (desbiadorian gaiñetik) sokia laban-labana zeguan eta, nahi barik, stopan palankiakin 2 bat metroko haginkadia egin detsat... hobe izango da aurrerantzian sokiori bijilatzia. Estuasunetara allegauta, danak ondo pasau dittudaz; arazua etxata pasabidian kalibretik etorri, ez bada eze, euretako baten autolesiño bat egin dotelako esk 2º hatzaparreko artikulaziño interfalangiko distalian, neure ukondo puntiakin zapalduta. Bertan hartu eta kanporako bidia hartzeko izan naiz, baiña... gela barrixori ikusteko gogua zala eta, bertaraiñok zelan edo halan allegatzia pentsau dot, eta segiduan kanpora hastia (bestiak bertan biharrian lagata).

Allegau gara ba, danok, Athletic Txapeldunera. Haxe ikusi eta bestiei agur egitten hasi naizenian, baiña, batetik “ondiok ez urten, hamen luzerako dakagu-eta” batetik, eta Gotzonek topautako meandruan gora “¡aquí hay cueva!” bestetik, danok handitxik sartzia ekarri dau. Erretratatzeko kamarian arduria hartu dot orduan, eta danok gora eta gora... Soka bakarra zeguanez, aurrera juan ahala atzeko sokia kentzen genduan... erretiradia eragotzitta. Halan, gaurko aukerak amaittu dirazenian, espediziñokide guztiak batera suertatu gara Athletixan, urtetzeko prest... Ordurako bagenkixan erretiradia asko luzatuko zala. Puntako taldekuak paketiei bentajia emon badeskue be (Athletic eta Menhirran arteko pausua topau dabe, bide batez), estuasunetarako danok batera giñoiazen barriro, eta Antua-Eskobak lezatik urten dabenerako 00:00ak izango ziran.

Esan biharrik ez dago, gaur ez dotela koko bakarra be hartu. Nahikua izan dot, bai, nere burua koba erraldoi honetatik zihar garraiatzen...!



Olabarriko Lezatan Bizkarrak Taladroekin Berotzen
(Unai)

Zarrabentan etxean bezala gabiltza jada. "Hemen datoz Kuebetakuk! Kontuz ibili gero e!" esan eta gero, kafesne, zumo eta pintxoz cebatzen gaituzte. Koba Ederra han zegoela, piñudian eta txaran, alboko mendian "badakit-zer eta ezdakit-zer" dagoela. Nire terrenoen ertzean 120 metroko leza bat dagoela.

Kuriosidadea eta berba egiteko gogoa nahastuta, Aulestiarrak ez dira konturatzen beraiek ere espeleologia apur bat egiten ari direla.

Baina goazen harira.


Gotzonek esperantza gutxi zuen gaurko sarreran, baina azkenean guk nahastuta, etorri egin da. Josu eta Antua ekipo de punta, Gotzon erdialdean, eta atzean "Tenpleu Team" Unai, Oier eta Idoia.

"Espeleologiaren Laguna" eta "Espeleologo"aren ezberdintasunaren limitea Taladroa da. Bai, Taladroa, katxarro gris kuadratu madarikatu hori, meandro guztietan ataskatzen dena eta Granito zati bat bezala dena gure Potro eta HankaTarteentzako. Taladrodun petatea hartzen duzunean, bizitza blanco y negro-n ikusiko duzu, eta meandro Ederrak meandro Putak izango dira. O! Taladro Maitea, zure eta nire arteko erlazio honek ez dauka batere futurorik!

Athletic Txapeldun-eko Gela ez omen zen hain handia azken finean. Exageratu egin omen dugu. Baina sabai freatiko hori bai dela ikusgarria. Baina bueno Gustoak Ipurdiak bezala, bakoitzak berea dauka!

Baina gaurko eguna frakasora kondenatua zegoela zirudien. Hori nabaritzen zen anbientean, hori igartzen zen Martinen Pasuan beti bezala Putak pasa ditugunean. Baina Athletik Txapeldun-en, gela Handian Idoiak abituallamientuak atera ditu. Aquarius botila eta Txorizo Leon-a atera ahala, eta BUSTI GABEKO OGIA (E! Antua!), bizitzari kolorea etorri zaio, eta ez marroia.

Eta orduan, Lezak dituen Mendi Bizkar honek barrenak erakutsi dizkigu. Eskaladak ez zuen ezer, eta Josu eta Antua bajatu egin dira; baina Unai eskuineko meandro baten sartu da. Antua errekara jeitsi da harri artetik. Badirudi batzuek basatzan sartu gabe ezin dutela bizi. Unai meandro garbi baten sartu da, harria kareharri ona da eta garbia dago. Eta estalaktitak! ILLUNTZARREN!

Zer pasatzen da gaur?

Unai meandroan aurrera doa baina ez du pauso markarik ikusten. Ez, hau errezegia da, honek errebisatuta egon behar du! Buelta egin du une batez, bakarrik dagoelako eta meandroa desfondatzen hastean akojonatu egin delako. Ba bueno ez, ez zegoen errebisatuta. Menhirren Gelatik Athletic Txapeldun-erainoko atajoa aurkitu dugu, gela guztia goraino igo gabe!

Baina hori ez da dena. Unaiek, meandrotik irtetzean "E! Hemen meandro bat dagoela erreza, ez dozue begitu ala!" "Unai, nondik urten dozu?!!" esaten du Gotzonek. Gotzon, Athletik Txapeldun gelako horman, 15 metro gorago dago bentana batetik burua ateratzen.

"Hemen galerixak dauz eta haixie dau!" esan du Gotzonek. Esperantzak berriro etorri zaizkio.

Eta beste sektore bat aurkitu dugu. Kareharria ona da. Meandroak Mereludi Style dira, baina urik eta basatzarik gabe. Leku batzutan Eszentrikak daude. Direkziño onean goaz, Oinizerantz.

Gora eta Behera, aurre eta atzera, ekipa-desekipa, soka hau kendu bestean jarri, aurrerantz jarraitu eta 1000 metro topora heldu gara. Badirudi sala handiak amaitu direla baina meandro garbi estalaktitaz beteak hasi. Desobstrukzio bat egiteko eta eskalada bat airearekin utzi dugu.

Mendiaren oso barruan gaude, eta kanporantzako bidea hasi dugu, beranduEGI egin baino lehen. Irteera ez dugu kontatuko. Denok dakizue nolakoa den.

Helduko gara inoiz Oiniz-eko kolektorera? Ze pentsatzen dozue?

2015/06/06

Atavismos dislocados II




El pasado miércoles volví a la dolina de piedras. Quería planear el viaje de interrail y acabé repasando las últimas conquistas del ADES a la luz de las llamas.



Hace un par de semanas, los espeleobuceadores Laurent y Lotina encontraron la preciada conexión entre Lastarrike y Bolunzulo. Superaron los dos primeros sifones y exploraron la galería del río principal: que nosotros escucháramos el tintineo del Tam Tam contra el burilador no fue fortuito. Los espeleólogos de neopreno tuvieron que trepar alguna cascada, nadar río arriba, comprobar las laterales y arrastrarse por un tobogán de barro con olor a gasóleo. Por fin. Inauguraron el paso de la Ele Ele. 

Cuando éramos pequeños y la vida todavía no parecía tan real, nos contaban historias de Bolunzulo, de cómo había remolinos salvajes que podían exprimirte y arrastrar tu cuerpo hasta la playa de Laida. Alguno también aseguraba haber visto un grupo de flautistas entrar en la cueva de la mano y con los ojos vendados. Nos lo creímos. Según Oier, este es el motivo de muchas de las leyendas locales, que los niños no se metan donde no deben. 

Oía a los perros de Ereño en la lejanía, a los jabalíes acercándose, y me preguntaba si la realidad no hubiera resultado igual de perturbadora. Qué habría pensado el Martín del pasado si le hubiesen contado la historia de Laurent y Lotina, si hubiese observado a los miembros ADES vestirse delante de mi casa con trajes ajados y arneses deshilachados, si le hubieran hablado de kilómetros de galerías subterráneas, del olor tóxico de un sifón, del túnel del basilisco o de pasos donde la profundidad no se intuye. No parece diferenciarse mucho de los mitos que susurrábamos en las cuadrillas.

Mientras escribo esto, unos pocos intrépidos se adentran en las profundidades de Olabarri, otro gran descubrimiento de este año. Seguro que algún aulestiarra contó a sus hijos la historia de ese monstruo que aguarda en el fondo de la sima, o la leyenda del abismo que engulle a aquellos insensatos que se atreven a curiosear en su interior. Y los niños lo creerían. Ellos nada saben de la caída del Olentzero, de los meandros anoréxicos, de la sala del menhir o de las nuevas oquedades.

Y sus padres no sospechan que la realidad supera cualquier fabulación preventiva. Si no, que se lo digan a los flautistas que caminan alrededor de la dolina, de la mano, sin ojos en sus cuencas.