2018/10/28

Urriko Azken Galeria: Exploración en Eurtenerrota


Antua, Gotzon, Ibon, Josu, Joxe, Martín

 
Urriko Azken Galeria
La primera vez que estuve en Eurtenerrota era un niño. Entramos unos cuantos amigos con ganas de aventura. Llevábamos trajes de baño y las linternas de mi amama, esas de petaca y pila gorda. Gorka y yo fuimos los únicos que pasamos la tercera estrechez de la gatera, así la llamábamos, la gatera. Reptamos unos cuantos metros y nos quedamos al borde del río. El rugido del agua nos aterraba y, pensando que allí abajo nos esperaba una muerte segura, nos dimos la vuelta. En el ADES, los primeros exploradores de Eurtenerrota fueron Gotzon y Pepe. Ellos sí bajaron al río, que en ese tramo apenas es un riachuelillo, pero concluyeron que la cueva se volvía impenetrable poco después. Hace ya cuatro años descubrimos que la cueva todavía guardaba secretos y doblamos el metraje conocido por el grupo. Unas pintadas (GEV, GUM y un misterioro F.R.) indicaban que no habíamos sido los primeros.

Y este sábado, por fin, ¡exploramos galerías vírgenes en Eurtenerrota! Llevábamos cinco salidas tratando de ensanchar una estrechez sin aire y muy mal aspecto en una galería fósil. Al fondo, sin embargo, se escuchaba un rumor, ¿aire?, ¿agua? Estaremos siempre agradecidos a los amigos que ayudaron, como nuestro compañero Joxe (que ayer trabajó muy duro y no se quejó ni una sola vez) y a los aventureros Ana, David, Javi y Leire (que entraron feliz y enérgicamente para cavar y apartar las rocas que obstaculizaban el paso… ¡qué moral!). Al final, con esa cabezonería propia de los espeleólogos, superamos la estrechez tras cinco metros y unos cuantos rasguños. Bautizamos esta gatera como el “paso del aire líquido”. Al otro lado, el río, pero un río de verdad, de los de marmitas y galerías freáticas, negruzcas, no muy grandes y con aspecto joven: Urriko Azken Galeria.
Tan poca esperanza teníamos en avanzar que ni siquiera llevamos material de topografía. A falta de disto, caminamos unos 150 metros y dejamos la exploración en un tramo de río ancho, casi embalsado, que se perdía entre meandros nada estrechos. Desconocemos todavía si estas aguas son las mismas que se filtran desde el sumidero de Boluna, separado por una diferencia de altitud de más de 250 metros. Cuando volvamos y hagamos la topografía podremos decir algo más de ese vacío que había entre Zazpilezeta y Eurtenerrota.

Último tramo del paso del aire líquido


Volviendo, un tanto doloridos por las extrañas posturas a las que nos habituamos en el ADES, había una atmósfera de felicidad, casi de euforia. De vez en cuando, compañeros acostumbrados a explorar grandes vacíos y simas vertiginosas nos preguntan por qué nos gusta tanto nuestra zona, si apenas alberga cavidades de envergadura y la mayoría son poco más que unos agujeros de huerta. Lo cierto es que estas gateras, estas cuevas de barro y miseria, componen el patrimonio subterráneo de Urdaibai y Lea-Artibai. Y cada nuevo centímetro descubierto nos ayuda a conocer algo más del entorno que nos rodea. Al final esa es la motivación del espeleólogo, saber que hay detrás de esa última curva, saber de dónde viene es ruido de agua, saber cómo son cada uno de los agujeros de nuestras huertas.


2018/10/20

Eurtenerrota eta saguzarrak


181020: Gotzon, Antua, Martin, Martin, Oier.

Eurtenerrota (Nabarniz). Puntaraiñok juan gara (azken estuasuna nasaittu dogu), eta han desobstrukziñuakin jarraittu dogu 3-4 bat orduz, haize korrientiari jarraittuta. Bestekaldetik zetorren hotsakin zalantzia izan dogu, ura edo haizia ete zan; nere ustez, haizia. Kueba ederra begittandu jata, politta eta dibertigarrixa; itxuraz, Zazpilezetan mailla aktibua. Merezi dau bai desobstrukziñuakin jarraitzia. Bio aldetik: Lithobius garcia gamerii, Quaestus noltei?, diptero bi. Ferra-saguzar pare bat be ikusi doguz, espeziea ezin zehaztu ostera. Koladak lupaz miatu dittudaz, baiña ez dot lortu Zospeumik topatzia!

Illuntzixan, I-042 (...) saguzarretara, udazkeneko trantsizio garaiko laginketa.

2018/10/17

Urteko azken izpiak Atxarren: Intxaurtxueta eta Txakurzulo gaineko koba

2018/10/12

Gotzon, Antua, Oskar E, Martin.U

   Barikuan Oskarrek Kanala gainean topatutako zulo berria esploratzera joan ginen. Behingoan zuloak lan egin gabe aurrera egiteko aukera eman zigun. Hasieran kolmatatutako salatxo txiki bat zela ematen zuenak jarraipena izan zuen eta goiz - eguerdia berau esploratzen igaro genuen. 200 metro inguruko topoarekin gure esploratzeko nahiak neurri baten asetu ahal izan genituen. 


   Kobazuloak zati ederrik ere eskaini zigun, adibidez San Martin Kanoia, bere tamaina eta edertasunaz edozein espeleologo maiteminduta uzteko gaitasuna daukana. Argatxako San Roke galeriak topatu zirenetik ez da ADES-en horrenbesterainoko bolumen itzelik ezagutu.


   Hegoaldeko aldean haize korronte txikia ere badauka (3 ko bufada Oskarren eskalan) eta bueltatu beharko da noizbait iztu unada zabaltzen jarraitzeko. Kokatuta dagoen lekuagatik ez dauka interes berezirik baina Atxarreko mendebaldeko maldan topatu den kobazulo handiena denez mereziko du metroak ateratzen jarraitzea. Gainera momentuz ez doa itsasorantza, hegoalderantza (Argatxarantza) baino.


-------

2018/10/13

Antua, Xabi, Martin.U

   Zapatuan Atxarreko erdialdeko sakonera joan ginen, orain dela aste batzuk Marua hegoaldeko atxerian topatutako arrekala esploratzeko asmoz. Zulo horren GPS punturik ez geneukanez artadian bueltaka ibili ginen eta bila genbiltzanaren ordez beste zulo bat topatu genuen. 7 metro inguruko galtzerdia baino ez zen izan zoritxarrez. Ohitura bihurtu den desilusio nabari horren ostean kotxerantza abiatu ginen, Atxarren alperrik galdutako beste egun bat utziko genuelakoan. Halan be, ahaleginak lehenago edo geroago beti izaten du saria: Txakurzulora bidean kobatxo bat agertu zitzaigun, 40 metro inguruko garapena duena. Koba hau, gainera, ez da edozein. Txakurzulo-Kobeaga-kraterra hirukoaren lerrokaduran dago eta seguruenik garai batean Txakurzuloko errekarako sarbidea izango zen; gaur egun, ordea, kolmatatuta dago eta ez digu jarraitzen utzi.

2018/10/08

EEL Simulakro Orokorra (Landubia, Tertanga)




181008: Martin U, Martin I, Unai, Josu, Idoia, Ibon, Oskar E, Oier.

EEL Simulakro Orokorra Landubian (Tertanga). Koordinatzaillien baloraziño orokorran zain, neure sentsaziñua da dana nahikua ondo urten dala. 60 lagun parte hartu genduan (espero zana baiño gehixago), eta beraz talde operatibuak gehixago izan ziran, sobran.

Komunikaziño taldian, hasieran 4 lagun jardun genduan: Oskar eta Aitor GAES aurretik kablia botatzen, eta Abel eta ni atzetik, kablia instalatzen. Lehelengo E8-an bertan planak aldatu bihar izan genduzen; “banpiruak” sartzian (instalau ahala testatzen genduzen), PB-kin komunikaziñorik ez genkala konturatu giñan, eta gutako bat kanpora juan bihar izan zan arazua konpontzera; ordu ta erdi inguru juan jakun fallua detektau arte. Bittartian, Javi eta Andekan laguntzia jaso genduan espeleofonuak eruateko, eta Oskar-Aitorrek bere biharra amaittuta, Aitor sorosle modura juan zan eta Oskar Abeleri laguntzera; beraz, azkenian, espeleofono harixa eta aparatuak ondo funtzionau zeben.

Nikolari buruz, 3 aparatu instalau ziran: bata lezian sarreran, bestia Sala del Arcon eta azkena honduan (kamilia mobitzen hasi zan lekuan). Neu ez nintzan gaiñian egon, beraz funtzionamenduari buruzko informe zehatzik ezin dot emon; bakarrik une batzutan komunikaziñua perfektua izan zala, besteren baten aldaketaren batek oztopatu zebala.