Mortadelo II eta "espitadantza"

10-III-20: 9 ordutako ekittaldi batian, ezarrittako helburuetatik bat bera be ez lortziak jota laga nau. Tazitoki arduraduna neu izanda, naufragixuetako kapitaiña lez egon naiz, frakasua barkuakin batera hondora juanda bardindu nahixan.

Eskerrak taldekide umoretsu eta alaixak nere pentsamentu illunak aldentzeko kapazak izan dirazen.

10.00etan izan da hitzordua. Richi “Haitzulo” taldeko lagunakin batera, Urtza, Bikain, Silvi eta Oier egon gara barrura sartzeko, eta Petrus eta Gotzon kanpoko biharrak egittera etorri dira. Azken momentuan, GAES-eko Richard eta Antoine agertu dira, Saguzaharren Galerixako sifoian buzeatzera.

Gure taldian helburuak hónek zirazen:

1. Sabinen gelako puntara igo; han eta beheko repisan (harrixak jausten dirazena), ordu jakin baten egon, eta txilibito eta walkitalkixakin kontakto akustikua egitten saiatu.

2. Sektore horretako sokia jaso, eta plakak kendu.

3. Jasotako sokiakin, “Trepada tontua” eta “Pajero” gelarako bajadia asegurau.

4. Pajerotik beherako kabezeran hirugarren anklajia ipiñi, baitta beherago desbiadore bat be.

Hasteko, berandu ibilli gara; bost lagun izatiak sosiguz juatia ekarri dau. Gaiñera ez dot ordua nahikua zaindu, eta biharbada bizkorrago juateko aukerak galdu egin doguz horregaittik. Azkenik, hitzorduakin konfundidu egin naiz (13.30-14.00 zan, eta nik 14.00-14.30 euki dot buruan) eta akatsakin konturau naizenerako berandu zan. Gero Gotzonekin konfirmau doten legez, ordurako bera ta Petrusek amaittuta zeken saiakeria (bengala eta guzti) eta beraz alperrikuak izan diraz kontaktatzeko gure saiakerak. Instalaziñuakin zer egin jakin ez, eta bertan lagatzia erabagi dot, hurrengo baten saiakeria errepikatu ahal izateko.

Soka osua ezin errekuperauta, barrenenengo partian zeguan soka-matazia hartziakin konformau gara. Halan be, taldekidien artian kontsultauta ez zeguan motibaziñorik esploraziño puntara juateko. Beraz, Hito Erraldoian zeozer jan eta Trepada Tontora juan gara pasamano hori gitxienez ipintzeko.

Harako bidian, funtziñoko hurrengo kapitulua: Trepada Tontorroian korapillo-sokako anklajian, eskuakin mosketoia heldu eta nahi barik soltau egin dot: hantxe juan naiz behera, lazo eta guzti. Egun honetako nere papelan metafora ederra. Eskerrak tatarrazian jausi naizela, tente aterrizauta, miñik hartu barik. Naturala arrakalauta dagola ta, Richi eta Bikainek anklajia aldatzia pentsau dabe eta beste modu baten geratu da (errebisatzeko).

Allegau gara ba, Trepada Tontora, eta amaiera apoteosikua izan dogu: natural batetik anklaje batera pasamanua ipiñi nahi izan dogu, eta Bikaiñen aktuaziño estelarrak pena guztiak ahaztu eragiñ deskuz: lehelengo “espitadantzia”, gubillan 3 metroko alturan lazuak eskumuturra estrangulau detsanian; eta gero, 45 minutu maillukadaka pasau ta gero, spit barruko hautsa prentsauta geratu jakonian (eta pasamanua ezin amaittu).

Hobe humorez hartzia bai. Biharbada 60 urtera helduta allegauko gara bai, espeleologo konpetentiak izatera.