2022/05/21

Kareagako laminadorearen ostean


 220521: Petrus, Antua, Gotzon  Oier. 

Kareaga (Bedia). Gaurko helburu nagusixa  bypassian desob amaitzia, ostian entzutzen dan errekara allegatzeko.

Haitzulokueri abiso pertinentia emonda, Zornotzan trenak ekarrittakuekin bildu eta armozau dogu, Bedia aldera juateko. Entzundakuak entzunda, nik neuk ez nekan esperantza haundirik bypassa zeharkatzeko. Halan be, kueba hau ederra eta zati haunnnndi baten eroso ibiltzeko modukua izanda, banekan gogua etortzeko. Etortziarren, eta bere galerixa polittetan ibiltziarren, beste barik.

Izan be, azken urtietan ulertu dot neretako garrantzitsuena lurpian ondo pasatzia dala. Zorionez, ez dago espeleologo profesionalik (hau da, bere ingresuen % nagusiña espeleologiatik etaratzen dabenik), eta zorionez, horrek bakotxari gustatzen jakon arlua askatasunez lantzeko aukeria emoten detsa: batzuk ondo pasatzen dabe estuasunetan aurrera eginda; beste batzuk, harrixak aztertzia gustatzen jake; beste batzuk animalixen aztarna fosillak estudixatzia -artia, hazurrak-; eta beste batzuk, nere modura, bizidunak billatzia, bestien atzetik juanda. Estuasun bat zeharkatzen txarto pasatzen badot, zertarako sartuko naiz? Ni ondo pasatzera nator, eta badakat zeregiña. Nik egitten ez dotena beste batek egingo dau. Gero, danon artian egindako bihar-pieza guztiak bilduko doguz, txikixak eta haundixak, eta lortutako emaitzia ekipo osuak ospatuko dau. Hori da espeleologia.

Digresio filosofiko honen ostian: Antua eta Gotzon aurrera juan dira, bypass katazulo famoso horretatik, eta atzetik Petrus. Aurrera egitteko izan dittuan zailtasunak "entzunda", saiatzeko gogo guztiak kendu jataz: eta kuriosidadia kentzeko, ur lokaztuetan sartu eta katazuĺua luzeran ikustera sartu naizenian be, nere asmua berretsi dot: "Ni ez noia hortik eztaaaaa....! Agur, ni hamen gelditzen naiz".
Hortik aurrera, pare bat orduan, nere bolara ibilli naiz, oso gustora egixa esan. Bakarrik ibiltziak -betidanik- burua aklaratzeko asko balixo dau; azken asteko zurrunbillo editorialakin eskertzen dan gauzia da hori. Behiñ marmittan bustitta, hotzittu aurretik sifoian sartzeko aprobia egin dot, eta arraixua! Ez da bakarrik urpian sartzia (horrek ez nau asko ardura): gaiñera, harri txintxarren pillaketia haundixa da eta urpeko tramo horrek oso zingo txikixa dau, 30-40 zm asko jota. Agur horri bebai (ondo pasatzera nator, ondo pasatzera nator, ondo pasatzera nator). Bio lagin gehixago hartu dittudaz, tartian oin dala aste 2 hartu ez nittuan espezie batzuk: 7 masma, Lithobius 2, 2-3 Pseudosinella (Carlosek emondako pintzelakin oso ondo), beldar 1, ganba 1. Karramarro batzuk be ikusi dittudaz, baiña hartu barik: gaur euren medixuan zelan ibiltzen dirazen begira egoteko eguna izan da.

Azkenian, marmitta-bypass sektorian hainbeste buelta emon arren, hotzitzen hasi naiz eta bestiak ondiok etortzeko trazarik ez zekela ikusitta (seiñale ona), kanpora abixau naiz. Kanpuan beste ordubete inguru egon naiz, eguzki gozuan, melautako arropak pixkat sikatzen; baiña bestiak ez zetozela ikusitta (onenian, zeozer topau daben seiñale) 14:30etan etxerutz urten dot. 

Gero jakin dot 16:00ak inguruan urten dirazela, eta baietz: 200 m barri aurreratu dirazela galeria nagusi haundixian zihar, eta lateral asko begiratu barik laga dittuezela. Oso ondo! Ez dot uste, halan be, nik neuk sektore hori ezagutuko dotenik. Petrusek laminadore horretan juateko eta gero etortzeko kontau dittuezenak entzunda...! Eskerrak ondiok esploratzaille intrepiduak dakaguzela.

No hay comentarios: