Ermintxo

180128: Gotzon, Antua, Oier.

Lisiauen taldiakin fenomeno ibilli naiz, itsuen artian tuertua nagusi. Natxittutik behera, Ermintxoko “ugarte karstiko” xelebre horretara juan gara, bertan zeguazen hiru zulo hobeto aztertzeko.

Lehelengua, Gotzonek 19 urte zittuanian basarrittarrak erakutsittako katazulua. 4-5 metro sartzen da, eta estuasun haizedunian amaitzen dana (gaur haizia txupatzen), sartu dirazenen arabera errez desobstruitzekua.

Bigarrena, kareharri moltzo horretan bertan baiña bestekaldian, 5 bat metro beheragoko kotan: erlaitz luzen baten azpiko aterpia, puntu baten galeria baten barrura egitten dabena, behetik laminadore batzutan, eta goixan (klaraboya baten azpittik pasauta) galeria estu baten aurrera, leku estu batian zulo puzkari baten amaittu arte. Itxuraz goiko katazuluakin bat egingo daben arren, Gotzon eta Antua punta bixetan orruka eta harrika ez dabe alkar entzun. (...)

Hirugarrena, kostan ekialderutz segiduta, 10 bat m beherago. Galeria zabala eta bajua, gela txiki blokeau baten amaitzen zana, jarraitzeko aukera barik. (...)

Lamiña D'Or

180113: Idoia, Unai, Josu, Oier.

Lamiñetan, errebisiño + topografia biharretan laguntzen. Zeberiotarrak hartu daben lan monumental horretan, gaur 3 objetibo ezarri dittuez; nik neuk, eguardixan urten biharra nekanez, bakarrian lagundu dot: urjauzixan ezkerraldetik gora urtetzen daben “Lamiña D’Or” sektoria. Gaiñera, puntu batetik aurrera, batzuk ezin izan gara gehixago “lamiñatu”, eta blandi-blub ekipua pasau ahal izan da bakarrik. Dakigun gauza bakarra: 45 minutu pasau doguzela euren zain, eta galerixa altu eta ikusgarrixak topografiau dittuezela, kolada baten estuasunian amaittu dirazen arte.

Urjauzira bueltauta, beste hirurak goiko pisorako bidia hartu dabe, biharrian jarraitzeko, eta nik kanpora; bidian saguzahar bakarra ikusi dot, Rh. ferrumequinum itxuraz, sarreratik 15 bat metrotara. Beste izakirik ez dot ikusi.

Horraiñok neuria; bestiak botako dabe eurena be.

La Premiere a Le Sumidéré escondue de la Grotte de los Laminak

Part: Josu, Martin I., Unai... eta ez oso urruti Antua, pala en mano, beste Gouffré baten...

"Gaur Josu-Silvi sektorea amaitu nahi dugu. Inkognitak errepasatu eta esplorazioa dago!" esan genuen Zeberiotarrek.

"Yo voy a Armiña, con una pala, que creo k hay galerias por explorar" esan zigun Antuak, Oletan gosaltzen geunden bitartean.

Gotzonek esan bezala, gindoazen sektorea ez zegoen oso ondo begiratuta. Gauzak irten zitezkeen. Hasiera batean laberinto bat izan behar zela pentsatu genuen, eta bai, bada laberintosoa, baina topoan jarri eta gero gauzak klaroago daude.

Galeria fosil baten gindoazen topografiatzen, aldapan gorantza eta gorantza. Orduan pasu istu bat pasatu behar izan genuen. Josu eta Martin pasatu ondoren, Unairi utzi zioten mazeta "toque personal" batzuk emateko, besteak aurrera zihoazen bitartean. Han geratu zen Unai modalidad "desobstruccion en solitario" egiten...

Eta pasa zen.

Eta galeriak, zabal eta ederrak (guk potxingatu genuen arte klaro), gorantza jarraitzen zuen, konstante eta gora. Eta espeleotema txiki batzuekin itxitako pasu estu batek bidea ixten zigun. Eta airea zegoen. Baina laister zabaldu genuen. Eta galeriak jarraitzen zuen!

Lamiñetan Galeria Berriak!

Hainbeste espeleo talde pasata, hainbeste ADESeko irteera, hainbeste trabesia egindako koban, domeka baten, esploratzen geunden! La Premiére!

Eta ufaaa, bai, oraindik ASKO falta da topografiatzeko Lamiñetan. Baina badirudi amenoa egin araziko digula mendiak, emozioak erregalatzen hasi baitzaigu. Lea Artibaiko hiru sistema handiak Abita-Trakamañe, Urgitxi-Ezuneta eta Lamiñak dira. Lamiñak atzean geratuta dago desarrolloan, baina aurrea hartu behar al dugu topo berriarekin??

Lamiñak, fondoko sektorea

Ikusten den bezala, eskuineko ramala (gu ibili garena) atzerantza doa aldapan gora. Errekaren galerien plantan bertan dago. Sumidero izkutu bat?

Galeria handia amaitu egin zaigu, baina meandro akzesorio bat zertxobait gehiago igotzen da, eta airearekin. Meandro horren punta, kaletik 13m-ra dagoela dio ordenagailuak...

Jo jo jo...