La Verna bisitatu nahi genuelako batzuk, La Verna Berriz bisitatu nahi zutelako beste batzuk, eta La Verna-ko Salan dagoen ur-jauzi ikusgarriarekin punto pendiente bat zutelako beste batzuk, han joan gara hirurok Zuberoa aldera, Pierre de San Martin-eko mendien barrenean dagoen sala erraldoia disfrutatzera. Han, argazki piloa atera dugu (eta zelako argazkiak!), eta sistemaren erreka galeriak ere bisitatu ditugu. Hura bai Karga zeukana errekak!
Belaguako baso-kontra batean, Santiren furgonetan, pasa dugu ostiral gaua. Hurrengo egunean, zita geneukan 9-10 aldean Arrakotxepian (La Vernako bisiten parkina eta rezepzioa). Godart-ek eta beste neskak oso ondo hartu gaituzte, ze ez dute eduki problemarik esateko nahi genuen beste egon ahal ginela La Verna-n. Salako argiak ze ordutik ze ordura utziko zizkigun piztuta ere esan digu.
Lehenengo bisita 10rretan zenez, 9ak pasatxo hasi gara Santa Grazi-ko eliza kontratik hasten den baso pistan gora furgoneta hartuta, errebueltaz errebuelta, pagotegiz pagotegi eta Amildegiz amildegi altura hartzen gindoazen bitartean, Arpidia-ko arroilean gora. Santik, bitartean, Zuberoa-ko arroil eta barranko guztien izenak aipatu dizkigu.
Basoko garbiune batean, kareharrizko horma kontran burdinezko ate bat, eta inguruan egur berrizko kaseta bat, barruan Pierre de St Martin-eko kuadro-topo handi batekin.
"Hasta los dientes" prestatu gara, linterna mota ezberdinak, tripodea, flash-ak, kamara, eta baita radio eta pinganillo bat bakoitzarentzako. 10rretako bisitaren furgoneta heldu denean (10 bat neska gazte frantses), guardaespaldasak gehiago ematen genuen espeleologoak baino.
La Vernara heltzeko tunel artifizial bat pasa behar da. Han sartu gara "bisita" guztia, eta freskura ederrak joten zuen tunelean. Miradorera irten dugunean, berriro kanpora irtetzea bezala izan da, baina gauez.
Pilo bat argazki atera ditugu angulu guztietatik urjauzi inguruan, Santik argazkigintza klase batzuk ematen zizkigun bitartean batzuri. Ikusgarria geratu da, hori bai, batzuri aurpegia, paparra, hankak eta "beste" zerbait ere kongelatu zaigu hari begira, kriston ur haize hotza botatzen zuen eta!
Errekan behera ere joan gara, gelak utzi digunerarte behintzat. Ura, harri artetik desagertzen da, horma erraldoi baten azpian. Ez dago sifoirik, ezta arrakalarik, ezta paso esturik ere. Era kuriosoa halako ibai ikusgarriak amaitzeko daukana!
Gero errekan gora joan gara. Marcel Loubens-en plakaren albotik pasa eta gero, Chevalier gelara heldu nahi izan dugu. Baina konfunditu egin gara, eta errekako bidetik heldu nahi izan dugu. Errekak zeukan kargarekin ezinezkoa zen.
Hurrengoan egingo dugu trabesia Lepineux-etik!
No hay comentarios:
Publicar un comentario