Alienor 2022 Jardunaldiak

 220925: Oier.

Eretan, Alienor 2022 Jardunaldietan. Bertan pilatu den speleo jende-saldoa baliatuz, argitaratu berri dugun liburuaren aleak banatzera joan gara: kortesiazko 7 ale Zuberoa-Biarnorako, 26 ale ARSIP liburudendarako, 13 ale FUE eta Agiro taldeetako lagunendako. Bide batez, goiza lagunak ikusteko eta bertako ekitalditxo batzuetan egoteko probestu dugu. Herriko ikuskizun aretoan posterrak eta Crochet, Guiraud, Dole, Fage, Trouve eta Maestracciren hitzaldi/audiobisualak ikustera joan naiz eta, hara nolako sorpresa hartu dudan, areto horretan euskal speleo historiaren pieza garrantzitsu batzuen erakusketa iraunkorra dagoela deskubritu dudanean: Cosynsen 1950ko gindaxa (Lepineux leizearen lehen exploraziokoa), Queffelecen 1953koa (La Verna deskubritu zen espediziokoa) eta Marcel Loubensen gorpua ateratzeko erabilitako zerraldoa. To!

 

 

Herriko festen aretoan, liburu eta material saltokiak zeuden. Ez naiz horrelakoetara joateko zalea (dena erosi nahi izaten dut, eta ezin!) baina liburuaren hartzaile gehienak bertan nituen, besteak beste Alain Dole GSHPko laguna. Haren postuko gauza eta paperen artean Norbert Casteret handiaren gauzak zeuden, enkantean lortutako materialak. Hari galdetuta jakin dut material horren jatorria: Castereten heriotzaren ostean, alabei bere artxiboaren etorkizuna erabaki beharra egokitu zitzaion. Aitak DENA gordetzen baitzuen: hasi esplorazio egunkarietatik, eta segi argazki, hitzaldien erreferentzia, argitalpen eta bestelako materialetatik. Frantziako eskualde pila bat, eta atzerrikoak ere bai: tartean Euskal Herria, Espainia eta Afrika. Dozenaka milaka paper. Zer egin? Lehena, inbentario bat egitea izan zen: materialak sailkatu, eta loteak egin. Jarraian, lote horiek interesa izan zezaketen espeleologoei eskaini; horrela, adibidez ARSIPek Larrari buruzko materialak erosi zituen, GSHPkoek Midi aldekoak... Gero, material duplikatuak-eta, handik eta hemendik saltzen dabiltza; eta horrela, zatika eta pixkanaka, Castereten artxiboek bere lekua aurkituz doaz, gehien estimatzen duten pertsonen eskuetan: tokian tokiko espeleologoenak, alegia. Eta hara non gaur, Alainen eskutik, nik ere nire aletxoa jaso dudan: Norbertek ateratako argazkia, erakusketa baterako muntatua, atzean bere eskuz idatziriko oharra duela. Arraioa, zirrara eman dit! Espeleologoa ez den norbaiti azaltzekotan, esango nuke hau, zinema mundura ekarrita, Charles Chaplin, Alfred Hitchcock edo Anthony Hopkinsen autografo bat eskuratzea bezalakoa dela. Baditut handik eta hemendik jasotako opari berezi gehiago; eta pentsatu dut, badela garaia modu polit batean tolestu eta antolatzeko. 

Eta beno! Ea gaurko jardunaldi honekin "speleo de salon" denboraldia amaitutzat ematen dudan, lurpeko zuloetan ibiltzea zer den ahaztuko dut bestela!

 

Zubiburuan, saguzarretan

 220920: Oier.

Zubiburua, udazkeneko trantsizio garaiko laginketa.

Illunabarra 20:10. Eguraldi freskoa, oskarbi.

Grabaketa 15'tako zatietan egin dut, geroko kodifikazioa errazteko (45'tako artxiboak astunegiak dira > haiek irekitzen denbora asko, eta blokeoak). Gainera, tripodearen aukerak baliatuz, mikroa haitzuloaren 3 sarreretarantz 45º inguruko inklinazioarekin jarri dut, barruko saguzarrak hobeto hartzeko; honek agian kanpotik ibiltzen diren Miniopterus gutxiago detektatu izanaren eragina izan dezake.

Mikroa 20:00etan ireki dut. (...) Aldaketa klimatikoa dela eta, beste garaietan egiten ari garenarekin parekatuz, laginketa hau ere aurreratu dugu (iaz arte urrian egiten genuen). Iazkoarekin konparaturik, aktibitate profilak (...).

14. EuroSpeleo Forum / XI Espainiar Kongresuan

 

Argazkia: Espeleofoto

220909-11: Oier.

14. EuroSpeleo Forum / XI Espainiar Kongresuan. Astean zehar Kantabrian izandako ekitaldien ostean, azken 3 egunak, akademikoagoak, Burgosen izan dira. Arkauteri buruzko komunikazioa ostiralean aurkeztu nuen, eta bezperan heldutako liburuen aurkezpenarekin osatu ahal izan genuen; kanpoan mahaitxo bat ipini nuen, CEC, Galiziako Federazioaren eta Victor Ferrerren stand bikainen artean, eta ale batzuk saldu genituen (asko ez: 9, zehazki). Gainera, aldez aurretik salduak ziren beste 6 ale banatzeko aprobetxatu nuen; hemendik aurrera, beste erosleei eta EEE-ko kideei aleak helarazteko lan atsegina dator.

Kongresuari berari buruz, betiko legez atsegin eta estres nahaste berezi horrekin bizi izan dut: espeleologo askorekin egon -batzuk lehendik ezagunak, eta askoz ere gehiago berriak-, txartelak eta kontaktuak barra-barra trukatu, bereziki norbere interes bereko gaiak lantzen dituenekin. (...) Bestalde, justu liburuekin nengoelako saguzarrei buruzko hitzaldia galdu nuen, eta quiropteros.org eta SECEMU elkarteen webguneak miatu behar ditut, ADESen egiten ari garenakin bateragarria ote den ikusteko.

Hitzaldiak bisitekin osatu dira, eta niri Fuentemolinos eta Atapuerca egokitu zaizkit. Denak espeleologoak ginenez, bisita turistikoez gaineko hainbat "extra" izan ditugu, bai azalpenen aldetik, baita normalean bisitatzen ez diren lekuetara joanez. Fuentemolinosekoa Natalia Niphargus taldeko kidearen eta Sergio Blanco "Beloaventura" enpresako gerentearen gidaritzapean egin genuen, eta lurpeko ondarearen kudeaketa eredu oso interesgarria begitandu zitzaidan, espeleologoek bultzatua eta kudeatua, Administrazioaren parte hartze eta babesarekin. Noiz ailegatu ahal izango ote gara gu horra?? Alegia: politikoak konbentzitzea zientzia eta turismo jasangarria bateragarriak direla, eta herriarendako etekin ekonomikoak ekarri ditzaketela.

Bigarren bisita, Atapuercakoa, Edelweiss taldeko Ana Isabel Ortegak -agian, jardunaldi hauetan gehien inpresionatu nauen pertsona- eta Miguel "Choperas"ek egin digute,  bertako gidarietako batekin. Silo, Peluda, Trinchera, Fantasma, Dolina, Galeria... Zer esan? Txunditua, bai gunearekin dimentsio eta historiarekin, bai bertatik ateratzen ari diren informazio kopuruarekin, eta baita kudeaketa ereduarekin. Esan beharrik ez dago, espeleologoek tinglatu guzti honetan pisu handia dutela, eta gestio taldearen parte direla hasiera-hasieratik, ardura handiak hartuz. Badugu nora begiratu bai, Bizkaiko egoera hobetzeko!

Oro har, esan dezaket informazio interesgarriarekin gainezka etorri garela (...), baina garrantzitsuena, adiskidetasun berriak egitea eta lehengo harremanak estutzea izan dela. Arkauteren liburuaren hasierako aipua jarraituz!

"Izan ere, garrantzitsua deritzot espeleologia taldeen arteko loturak estutzeari. Baina elkartasun hori adiskidetasun pertsonaletan oinarritu behar da, ez federazio ofizial batean. Egia esan behar badizut, gauza ofizial guztiei usain txarra hartzen diet". (Arkauteren gutuna Edelweisseko Jose Luis Uribarriri, 1956ko uztailaren 4a).

PD: asteburu ederra izan da, beraz. Baina xelebreena, nire ostatuaren eta Forum Evolucion aretoaren artean zegoen Sandro taberna ezagutzea izan da. Kongresuko lau lagun sartu ginen bertan, une ezberdinetan, eta laurok ahozabalik itzuli ginen. Gero jakin dugu ez garela bakarrak izan, eta hain zuzen ere bezeroari ematen zaion tratu finarengatik dela famatua taberna hori. Gomendagarria oso, ahaztu ezin den esperientzia epikureoa!