Ate ahaztua

Simoneta, Oier, Oskar, Gotzon, Antua eta Xabi.



Gotzonek telefonotik esan naben moduan plan trankil bat zen, nire obsesio zonatik beraien obsesio zonara joan behar nitzan, prospektatzen eta desobstruzio txiki batzuk egitera. Hainbeste bidar Galarregi izena entzun dot, leku mitikioa. bakarrik benetako espeleologoentzat, ni naguzia naizenean joango naizela esaten didate. Galarregi ingurura heldu ginenean, horren azpian zelako munstroa dagoen arin nabaritzen da mendate horiek gruyere gazta direla ematen dute, dena dolinaz, lapiazez beteta... paradisua. Laster hasi ginian bakoitza bere planera, zulotxu batzuk zabaltzen eta ni barriak topa naian, horrela joan zan goiza.
Ez genduan gauza handirik egin, zuloak ez zuten fundamento handirik, eta nik miseria baino ez neban aurkitzen. eguerdi aldera Oierrek alde egin  behar izan zuen.
Dolina batetik beste batera aldatu genduan kanpamentua, airedun zulo txikitxo bat zabaltzen eman genduan hainbeste denbora. Oskar eta Gotzon jo ta fuego, Simoneta argazkiak ateratzen,txorixo eta sardiña batzuk jaten genduzan bitartian.
Prospektatzen jarraitzen genduan... eta halako batean Antuanen ohiua entzun genduan...."eeeee". Ez genduan oso seriotzat hartu, eta han agertu zan Antua bere irrifarre misteriotsuarekin...ez dakizu zer siniztu, "una agujero grande con mucho aire...""dejar esa miseria que allí hay uno de verdad" Oskarrek: "nos quedamos aquí, esta es la espeleo que nos gusta en ADES, agujeros miserables..."
Nik ez nekien niri bazilaten ba zeuden edo zer, azkenean Antuan da ni aurrera joan ginen, zuloa edo denadelakoa ikusten.
Handik urre zegoen, ni albotik pasa nintzen ordu erdi arinago, egia esan benetako zuloa zen, ni flipata gelditxu nitzan. Antuanek materiala hartzen zuen bitarten hasierako ranpa bajatu eta ekipa egin behar zela argi zegoen, denbora egiteko harriak botatzen hasi nitzan, bota nuen bat... eta metro batzuk jauzi zan, ez gehiegi hogei bat edo, baina halako batean bigarrena bota nuenen ederra ezuztea.. klink-klonk, klink, klank...ixiltasuna eta gero berriro azkoz bajuago klink, klank etab. "San Pedro, zer da hau?" harri gehiago bota nituen baina beste guztiak ez zuten zaratarik ateratzen, hor gelditzen zirian, aire korrontea nabaria zan.

Antuanek kanpotik "Está marcada, los del ADES han estado aquí, hay un círculo rojo", hormetan arinagoko beste instalazio baten markak zeuden". Antua bajatu zan.: "Noto un monton de aire entrando", halakoren batean "Vaya pozarrón, hay un pozo paralelo enorme, no se ve el fondo". Buff zirrara bat lepotik igotzen, ez dakit sartzen zen aireak edo aurkikuntziak eraginda.
Irten ginenean, Antuak"Es un galarregi II, me ha parecido hasta a ver oido el agua"...
Gotzon, Simoneta eta Oskar heldu zirian, Oskarrek ez zuen sinezten: "ya me estais engañando..."sartu zan eta irten zenean "bonito, ancho, mucho aire.." Baina Antuanek esan zion "¿Has visto el pozo paralelo?"" No, no lo he visto"
Gero supozizio mundoan sartu ginen, nortzuk izango ziren hor egon zirenak, Gotzonek ez zekien ezer, beste misterio bat, esta zergatik utzi zuten explorazio hain interesgarri hura?, agian Oskarren moduan ez zuten ikusi benetako putsu paraleloa eta bertan bera utzi zuten explorazioa...
Galdera asko eta erantzunik ez...dena den benetako ate bat aurkitu zuen Antuanek, eta ate horrekin ametsetan hasi gara...beheko mundua guri itxaroten dago.