2019/10/12
Gotzon, Martin U., Zutoia, Santi
Goizeko 9:30etan Torca de los Caballosen sartu
gara, 275 metro jaisteko nolako arazoak izango genituen ardurarekin, soka jarri
eta kentzen ibili behar baita han dauden 10 putzu nagusiak jaisteko. Baina,
suertea izan dugu, leize osoa ekipatuta aurkitu dugulako, eta azkar heldu gara
barrenera. Ez dakigu nork instalatuko zuen leizea, baina haiei eskerrak eman
beharrean gara. Izan ere hasierako putzuek ematen baitute buruko min gehien, ea
soka han nonbait ataskatuta geratuko oten den pentsatzen hasita.
Behean, kilometro biko meandroa zegoen guri itxaroten.
Lehen 300 metro inguru erosoak dira, baina tximiniaren salara heldu ondoren
handik aurrera zati konplikatuagoa hasten da. Igo egin behar da salaren albo batetik gora
eta aurreratxoago 12ko saltua jaitsi, errekara heltzeko. Salto hau desekipatuta
egon da, bertako soka zahar hautsiak kenduta albo batera baztertuta. Gotzon
ezer jarri gabe jaitsi da, baina nik berriro ipini ditut ia kanpoko babes-ehuna
galduta eta barruko hari guztiak agerian zituzten soka haiek. Horrela, sokei
apur bat eutsita, ederto joan gara beherantz.
Torca del Hoyon 2an jatorria duen eta ezkerretik
datorren afluentera heldu ondoren, handik aurrera ibilbidea askoz ere
akuatikoagoa bihurtu da. Ikusten izan ditugu hormetan bustitako seinaleak, eta
hasi gara pentsatzen ea gure aurretik beste jenderik joango ote zen.
Meandroa luzea egiten da, eta kolektorera
helduta, batek pentsatzen du ia egin duela trabesiako zati zail bat. Ondoren 13
metroko eskaladaren azpira heldu garenean aurretiaz joan den ekipoko jendea
harrapatu dugu. Neska bat eta bi mutil tolosarrak. Azkar zihoazen, ez genituen
berriro ikusiko hurrengo eskaladara heldu arte.
Kolektoretik lehen pisora igotzeko eskaladaren azpian
Eskalada buruan, han joan gara atzean uzten tramo
honetako galeria luzeak: ur geldiz betetako Galeria de las Marionetas, Balkoia,
sifoia libre aurkitu dugu, gour eta marmita erraldoien galeria, 18ko eskaladara
heldu arte, lehen pisotik bigarren pisora pasatzen den tokia. Galeria zati bat
ibilita 5 metrotako beste eskalada baten ondoren “lohizko sifoia” ere libre topatu
dugu, eta han heldu gara La Canaleko liburua dagoen tokira.
Gotzon, lehen pisotik bigarren pisora igotzeko 18 metroko saltoaren hasieran
Merienda hartu dugu, eta sopinstant eta
kafesnea hartzen aritu garenean gogoratu dut nola orain dela 30 urteetako
trabesia haiek egiterakoan ardo kantinploratxoa ateratzen genuela hemen, ogitartekoa
laguntzeko. Pentsatzen jardun dut ea zer
esango lukeen Diego Dulanto medikuak, bietako zein ote dieta hobea? Urteek ez
dutela barkatzen, erantzungo liguke, seguru.
Ondoren tramo kantsagarri bati eman diogu hasiera,
paso baxuez eta galeria arrastakorrez betetakoa: han joan dira Los Laminadores,
Sala de la Lluvia, eta Galería de la Luna. Honen amaieran dagoen gour-etik ura
hartu eta ondorengo Saharako galeria erraldoi eta haretsuetatik pozarren joan gara, bidearen
zatirik zailenak eginda zeudela pentsatuz.
Errekara helduta, hiru blokeen kaosak pasatu
behar ziren. Ondo pasatu ditugu lehen biak, baina hirugarrena pentsa baino
nekezago gertatu zaigu. Izan ere, seinaleak jarraituz oso altu igo behar da
errekatik eta ondoren jaitsi. Egon gara komentatzen kaos hau beste leku
desberdin batetik eta beheragotik gurutzatzen genuela antzina.
Pozarren irten gara kanpoko epeltasunera, oraindik
egun argiz, arratsaldeko 6:30etan, Valleko koban zeuden turista ugarien harridura
aurpegien artetik igaroaz.
No hay comentarios:
Publicar un comentario