Sokie heltzen ez...

Taldeko gehienak Pirinioetako Larrara joan dira nafarrei laguntzera espeleologoen goiko kanpamendurako ekipoa igotzen. Eta gu hirurok Arizganeko lezera abiatu gara. Antuak hartu ditu ekipatzeko trasteak eta  han joan da hasierako zulo estuan behera. Hasi naiz pentsatzen, hau bajatu erraz egingo da, baina gero igo nork igongo du?

Gerotxoago, Gotzon eta biok jarraitu dugu, basaz beteriko tubo haretako bihurguneetan behera. Une batean tuboa zabaldu egiten izan da, baina Gotzonek, “hortik askoz be erosoagoa da, baina gero zarratu egiten da, metro erdi edo zabaldu egin beharko litzateke azkenean leku berdinera heltzeko. Momentuz, ez daukagu beste pasabide lohi eta basatsu honetatik behera egin baino besterik…”.

Lehen saltoa jaitsi, ondoren beste batzuk eta azkenean, aurreko egunean bajatu bako 30 metrokoan, Antua laratroaz zuloak egiten ibili da, eta ondoren han joan da behera. Luzaroan jaitsi eta jaitsi joan ondoren, halako batean, “no se si llega la cuerda… no se si llega la cuerda…” entzun dugu. Egia esan, bere kaskoaren argia azpiko baltzean galdutako puntutxo bat besterik ez zen… “No llega, faltan unos metros…”. Gotzonek, “orduan saltoa pentsatu genuena baino askoz be sakonagoa da”. Antuak lortu dau sokatik irtenda orman behera zelan edo halan egitea azpira heltzeko. Gotzonek bota deu laserra Antuak jarritako puntura eta… 40 metro.

Guk soka kendu eta berriro instalatu dugu, gorago beste soka bat gehituz, eta han joan da Gotzon behera. “…Impresionantie, ezilei esan Urdaibain gauzenik…” Hasi naz bajatuten eta konturatu naz ha ez zala edozelako saltoa. Guztiz bertikala, soka denbora osoan ormatik urrun inon ikutu barik, eta beherago eta zabalago, ikaragarrixe! Haitzaren estratuek lerro zuri baltzak egiten ormako kurbetan, luze egin jat behera heltzea.

Beste putzu bat aurrerago, 6 metro edo, eta Antuak, “aquí se acaba…” Putzu handiaren azpiko bazterretan begiratzen hasi gara, eta haize korrontea zulo hestu batean agertzen eta desagertzen zan. Hurrengorako lana.